((السَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الوِتْرَ المَوْتُورِ))
سلام بر تو اى خون خدا و فرزند خون او سلام بر تو اى یگانه دوران
(ثار: مخفّف ثائر، به معناى خون و طالب خون است. وتر موتور، مثل یوم أیوم و لیل الیل و حجر محجور و قدر مقدور و وعد موعود تأکید است یا به معناى فردى که کسانش کشته شده باشند و یکّه و تنها مانده باشد). حسین خون خدا و یگانه دوران است آرى او خون خدا و فرزند خون خدا است. على (علیه السلام) که ثاراللّه است، فرزندى به نام حسین (علیه السلام) دارد، (درباره معناى «ثاراللَّه» پنج احتمال گفته شده، که طبق تحقیقاتی که صورت گرفته ، آنچه در متن آمده از همه آنها پویاتر است هر چند معناى منتقم برای ثار الله نیز زیباست.
تمامی مسلمانان بلا استثنا بر این عقیده اند که خدا موجود مادّى نیست که داراى جسم و بدن باشد و دستگاه گوارش و مرکز پالایش خون داشته باشد، لیکن این تعبیر از باب تشبیه معقول به محسوس است یعنى همان گونه که نقش خون در بدن آدمى نقش حیاتى است، بود و نبودش، مرگ و زندگى او را رقم مىزند، وجود مقدّس امام على(علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) نزد خدا و در دین او چنین نقشى دارند که اگر على (علیه السلام) نبود، اسلام نبود و اگر حسین (علیه السلام) نبود، اسلام و تشیّع نبود. و امام حسین (علیه السلام) یکّهتاز این میدان است و کسى چنین وصفى ندارد، حتّى پدر بزرگوارش. زیرا پدرش گرچه« ثارالله» است، ولى «ابن ثار الله» نیست. تنها کسى که این دو فضیلت را ویژه خود ساخته است، امام و سالار شهیدان حسین بن على (علیهما السلام) است. آرى تا یاد و نام سیّدالشّهدا (علیه السلام) زنده و بر سر زبانها است، تا عشق حسین (علیه السلام) در دلها مىتپد، تا آتش محبت و ولایت او در قلوب انسانها مشتعل است، تا فریاد «یا حسین» بر بلنداى آسمانها و زمین طنین انداز است، نام و یاد خدا زنده و پایدار است. چون او همه هستى خود را در راه خدا انفاق و ایثار کرد، سیماى ننگین ریاکاران و تحریفگران زمان را آشکار کرد و نقاب از چهره زشت آنها برداشت و اسلام ناب نبوى و علوى (علیهم السلام) را بر مردم نمایاند.(این تفسیر اول از خون خداست اما خون خدا به معنی منتقم هم آمده که انچنین است)
در زیاراتى که امام صادق (علیه السلام) به عطیه آموخت، آمده است: و( انک ثارالله فى الارض من الدم الذى لا یدرک ثاره من الارض الا باولیائک). شدت همبستگى و پیوند سیدالشهداء با خدا به نحوى است که شهادتش همچون ریخته شدن خونى از قبیله خدا مىماند که جز با انتقامگیرى و خونخواهى اولیا خدا تقاص نخواهد شد،. و آن ولى خدا حضرت حجت (عجل الله تعالى فرجه) است که انتقام ثارالله را مىگیرد. اما انتقام چه چیز را مىگیرد؟ همه مىگویند انتقام قاتلین سیدالشهداء و صورت سیلی خورده زهرا(سلام الله علیها) و البته انتقام خون بنی هابیل از بنی قابیل
